Ondertussen werd er steeds meer duidelijk. En steeds vaker ging ik merken waarom ik dacht wat ik dacht en deed wat ik deed. Heel fijn die inzichten, maar ik dacht alleen maar aan oplossingen. Die oplossingen moest ik even parkeren, want eerst moest het probleem dieper onderzocht worden.
Als ik terug denk aan wat er in mijn leven allemaal aan gedachten door mijn hoofd zijn gegaan, kan ik die uitputting nu heel goed verklaren. Mijn hoofd staat gewoon echt nooit stil. Door de schema’s en modi die uit de tests kwamen ging ik meer herkennen. Ik heb mij al die jaren bezig gehouden met gedachtes en gevoelens die misschien helemaal niet nodig waren.
Er is in ieder geval spraken van een behoorlijk negatief zelfbeeld en een tekort aan eigenwaarde. Het gevoel dat mensen vast niet op mij zaten te wachten en anderen mensen waren altijd beter, mooier en slimmer. Ik was de persoon die niks af kon maken uit angst dat het niet goed genoeg was. Ik voelde mezelf nooit echt welkom en ook kon ik niet benoemen waar ik goed in was.