Afgelopen twee weken was het vakantie. Alle vier de kinderen waren thuis. De eerste week had ik geen therapie en was mijn man alleen de ochtenden aan het werk. Oudejaarsdag zijn we met vrienden naar het Spoorwegmuseum geweest. De kinderen hadden het erg naar hun zin en ik voelde me ook wel goed,
Die avond zouden we naar de buren gaan. Ik was moe van de dag en voelde dat ik even een stapje terug moest doen. Nadat de kinderen op bed lagen , heb ik er bewust voor gekozen om even thuis op de bank niks te doen en even uit de prikkels te gaan. Om 23:30 ben ik weer terug gegaan naar de buren. Door die rust te pakken die ik op dat moment nodig had, heb ik voor mezelf gekozen en daarmee ”nieuw” gedrag toegepast.
Die week erna voelde ik me eigenlijk ook heel goed. Maandag ochtend naar een indoor speeltuin en de middag chillen op de bank met de kids.
Woensdag therapie, was wel confronterend. Er is gewoon nog een lange weg en dat in combinatie met een druk gezin is behoorlijk pittig. Ook kreeg ik een bericht van mijn werk dat ik een bericht zou krijgen dat de groep van mijn dochter dicht zou zijn, maar dat mijn dochter wel mocht komen als ik dit zou willen. Mijn dochter gaat naar de zelfde opvang als waar ik werk. Ik voelde weerstand, omdat ik vind dat ik geen recht heb op opvang en al helemaal niet als de groep wel dicht is voor andere ouders. Ik heb weer ”nieuw”” gedrag toegepast, door terug te sturen dat ik graag gebruik maak van de opvang. Zo kon ik toch met mijn oudste naar de Efteling. Het is helaas wel zo dat ik last blijf houden van een schuldgevoel en een reeks aan gedachtes waar ik niks aan heb, maar gewoon moet ”verdragen”.
Donderdag in de Efteling was ik al snel overprikkeld en ging ik keer op keer over mijneigen grenzen. Ik wilde mijn zoon niet teleurstellen. Het gevolg was dat ik 3 keer een paniek aanval kreeg.
Vrijdag was ik helemaal gesloopt. Ik kon geen enkel geluidje meer verdragen en was extreem prikkelbaar
Ik maakte me druk om een appje waar ik geen reactie op kreeg. Ik was bang dat ik iets verkeerd had gedaan of gezegd en dat die persoon daarom niet reageerde. Ik ga dan vervolgens over analyseren. Ik durfde ook niet na te vragen, want dan is er grote kans op afwijzing.
Echt, ik weet allemaal dat dit onzin is en ik vertrouwen in mezelf en anderen moet hebben, maar toch heb ik er last van. Uiteindelijk toch ”nieuw” gedrag toegepast door na te vragen. Helaas neemt het niet direct mijn gevoel weg.
Ik merk dus dat deze patronen vooral naar boven komen wanneer ik moe ben doordat de belasting te groot is geweest.